Uit de bus: De pruik en de ballen

Een schoolrit. Ik heb al 3 leerlingen opgehaald. Een menneke van 6, een joch van 8 die de hele weg in dierenboeken leest en een knul van 11, die rustig achterin op zijn telefoon bezig is. Ik rij voor bij nummer 4, een meiske van 5, die normaal met haar huppelende blonde paardenstaart vrolijk naar de bus rent. Maar niet vandaag. Met het gezicht op onweer stiefelt ze voor haar moeder uit. Moeder haalt de schouders naar mij op en zegt: ‘ Ze is met het verkeerde been uit bed gestapt.’ 

Ja, dat is duidelijk. Ze gaat op de stoel zitten met haar armen strak over elkaar zoals kleuters doen als ze hun ongenoegen willen uiten. Ze was duidelijk uit haar hum. Het is een klein meisje dus was het ook maar een klein hummetje, maar toch. Maar ja, de gordel moet om. Op mijn aandringen haalt ze armen uit elkaar en zit ze veilig. Ik zeg: ‘Mag ik even op je hoofd kijken?’ ‘Wrom moeje op mijn hoofd kijken?’ zegt ze. ‘Ik wil kijken of je een bokkenpruik op hebt’, probeer ik een grapje. Blijkbaar zijn uitdrukkingen en gezegdes nog geen onderdeel van hun taalbeheersing, want ze kijkt me onbegrijpend aan. Dan merkt het dierenbokjongetje op: ‘Een bok heeft geen pruik. Geiten hebben wel een sik en dat is raar, want het zijn vrouwtjes en die hebben geen sik.’ Ik had daar nooit zo over nagedacht maar onze bioloog in de dop blijkbaar wel. Hij ging belerend verder: ‘Een bok heeft wel ballen. Want dat is een mannetje en mannetjes hebben ballen.’ Juist. Ik bedacht me net dat ik daar maar beter niet op in moest gaan. Maar toen kwam van de achterbank: ‘Dan hebben wij thuis een mannetjes-kerstboom want die heeft ook ballen.’ Logica kent geen grenzen. 

Voor we de hoek om waren zat ze samen met haar buurjochie Jingle Bells te zingen. Ze had de weg terug in haar hummetje weer gevonden en de onverwachte kerstboom maar meegenomen blijkbaar. Kinderen…..

Fijn weekend.
Hans Janssen,