Thuis heb ik nog een ansichtkaart….. Over het Rode Dorp

‘een ansichtkaart waarop een kar, een kerk met paard’. Ik weet het, het moet ‘een kerk, een kar met paard’ zijn, maar op de een of andere manier krijg ik dat niet in mijn systeem. Ook als ik het bij een optreden ergens zing, gaat het 9 van de 10 keer mis. Maar dat terzijde. Het gaat over nostalgie: De dingen die voorbij gaan.

Westervoort Plaza meldde van de week dat ze waren begonnen met het slopen van het Rode Dorp. Dat had ik al door aangezien ik ongeveer op 200 meter afstand woon en de geluiden overduidelijk waren.

De discussies over het Rode Dorp waren de afgelopen jaren nogal intens en lagen gevoelig, dus heb ik me er maar buiten gehouden. Ook al omdat ik mij terzake onvoldoende kundig voelde. Dat gebrek heb ik ruimschoots kunnen inhalen. Bij de genoemde melding stonden een grote hoeveelheid reacties. De teneur was duidelijk: ze maken alles kapot. Uiteindelijk kon ik me niet meer door de berg reacties heen werken. Ze werden steeds langer, doorspekt met uitgebreide uiteenzettingen hoe in het verleden alternatieven waren aangedragen voor de sloop. De reacties daarop werden ook steeds langer. En, als ik eerlijk ben, werden de argumenten steeds weer herhaald en de reacties daarop ook.

Aardiger waren de korte reacties. Bijvoorbeeld van iemand die nog terug ging naar de tijd dat Westervoort nog 2500 inwoners had. Dat moet al wel heel lang geleden zijn. Of iemand die zei dat ze nu het laatste mooie van het dorp sloopten. ‘Alleen de sportvelden nog’. Nou, dat gaat ook gebeuren, heb ik gelezen.

Toen ik in 1976 voor het eerst mijn neus serieus in Westervoort liet zien, werd ik meegenomen naar de dijk, en bultje af en gingen we in een jerrycan verse melk halen bij Otje. Een eindje verder pruimen, vers uit de boomgaard. Op al die plekken staan nu woningen. Mijn oude wijk in Arnhem is vrijwel helemaal tegen de vlakte gegaan en ik ken mijn oude buurt niet meer, op de straatnamen na, zodat ik nog ongeveer weet waar ik ben. In Arnhem-Zuid is een hele stad verschenen, De Schuijtgraaf, die toch alleen maar een wijk is. Toen Elderveld klaar was, was de reactie van een beetje Ernummer, dat hij er nog niet begraven wou liggen. Nu woont meer dan de helft van de inwoners van Arnhem in Zuid. Tja, je moet toch ergens wonen, niet waar?

Gemeentes nemen beslissingen, sommige beter dan andere. Maar zo gaat dat. We willen allemaal graag vasthouden aan het verleden, nostalgie, maar ook mee in de vaart der volkeren. Het sprookje van ‘het tuinpad van mijn vader’ zal ooit door een olifant met een lange snuit uitgeblazen worden. En plaats maken voor nieuwe sprookjes. De huidige jeugd zal over 20 jaar misschien weemoedig opmerken dat er in dat of dat pand een internetcafé was gevestigd. Hun ouders weten nog dat er een bruin café zat. De dingen die voorbij gaan.

Ik zat van de week naar een tv-serie te kijken. Daar viel de opmerking: ‘Gisteren is een heel ander land! En de grenzen daarvan zijn definitief gesloten.’

Wie weet eigenlijk nog wat een ansichtkaart is…..? Een analoge Insta-post wellicht? De klok in de tijd gaat alleen maar vooruit en nooit meer terug: TikTok.

Fijn weekend!
Hans Janssen.