De Sint is weer op weg. Ook mijn sint-agenda is volgelopen met geplande bezoeken. Net als vorig jaar lijkt het me wel leuk om de komende weken een aantal opmerkelijke Sinterklaasverhalen uit meer dan 40 jaar praktijk uit de vergetelheid te halen. Deze week het verhaal van een (nette) striptease.
Trek je beste tabberd….. eh..uit?
Het is niet altijd zo dat je Sinterklaasdiensten worden gevraagd voor kinderen. Ook een stel volwassenen kan het heel leuk vinden om het heerlijk avondje opgeluisterd te zien door Sint. De aardigheid zit er dan in, dat je de Sint dingen over een ander kunt laten zeggen, die je normaal niet recht in zijn of haar gezicht zou zeggen. Maar de Sint mag dat, dus…..
Ik had ook eens zo’n avondje, lang geleden. Een kamer vol enthousiast zingende, in-de-handen-wrijvende volwassenen die gespannen uitkeken naar het moment dat de Sint als doorgeefluik een jaar frustraties naar buiten zou gaan brengen.
De avond liep volgens de geijkte patronen. Hier en daar besmuikt lachen en semi-verontwaardigd reageren op de door de Goedheiligman in zijn onschuld gedebiteerde min of meer spitsvondige aardigheden of stekeligheden. Tot op enig moment één van de aanwezigen mij eens goed aankeek en zei: ‘Heee, ik ken jou!’ Ik antwoordde met het enige voor de hand liggende antwoord: ‘Natuurlijk, beste man. Ik ben de Sint!’ ‘Nee, nee, nee’, zei de man, ‘ik ken jou echt. Jij bent ehhhh, kom op effe zeg!’
Ik kende de man niet van voren of van achteren, dus herhaalde ik nog maar eens dat ik de Sint was. De avond ging weer verder, maar toch weer zei de man: ‘Potverdrie, ik weet toch gewoon dat ik je ken, zeg! Doe die baard eens omhoog!’
Aangezien de opbrengst van de Sinterklaas-actie naar een goed doel zou gaan, zag ik ineens mijn charitatief-economische kans! Ik zei: ‘Oké, we doen het als volgt: Jullie lappen en voor iedere 5 gulden (het is al even geleden) doe ik een kledingstuk uit!’
Dit voorstel wordt in grote hilariteit aanvaard. De eerste 5 piek lagen er. Nu heeft Sint nogal een uitgebreide garderobe aan op het moment van verschijnen, dus kon ik nog even voort. En hop, daar ging de tabberd. Dit onthulde natuurlijk helemaal niets, maar de sfeer zat er goed in. Weer 5 piek en daar ging de stola. Daarna de cingel. Sint zat gezellig in albe en verder nog een mijter en pruik en baard natuurlijk. De albe werd bij de volgende 5 piek aan de achterzijde losgemaakt en hop, daar lag het vroom kledingstuk op de enkels van Sint. Gelukkig droeg ik een alleszins wereldse pantalon, anders zou de avond nog scabreus zijn afgelopen.
De mijter was het volgende onderdeel. Uiteindelijk zat er een gewone oude man, die hooguit opviel omdat baard en haren nogal lang waren. Aangezien het nogal warrig was verlopen met die briefjes van 5 (iedereen legde wat bij) lag er al 40 piek op tafel, voor die tijd geen slecht bedrag. Maar voor het echte demasqué moest er dus nog een tientje op tafel komen. Nou, die lagen er in no-time.
Treiterend langzaam ging de pruik af. Maar ja, dan zie je nog niet veel. Die baard, daar ging het om, nietwaar. De man zat in hoopvolle verwachting te kijken om zijn gelijk te bewijzen. Onder het zingen van het destijds nogal populaire zwoele Je t’aime, moi non plus deed Sint dan eindelijk zijn baard af!
De man zat verbijsterd te kijken, viel even stil en riep toen: ‘Verrek, ik ken jou helemaal niet!!!!’ ‘Nee’, zei ik, ‘maar evengoed bedankt voor de 50 piek!’
Onder hilariteit alom kleedde ik me weer aan. Onder het gebruikelijke gezang van ‘Dag, Sinterklaasje’ verliet de Sint het pand, terwijl de man bij de deur nog mompelde: ‘Ik had toch durven zweren….’
‘Geeft niks’, zei ik, de actie is er erg blij mee!’ Waarop ik me waardig naar het volgende adres begaf. Daar waren wel kinderen, dus hield ik alles maar netjes aan.
Fijn weekend allemaal.
Hans Jansen,
