Niks nieuws onder de zon

Windmolens, een attractie in Kinderdijk, een pest in het tegenwoordige landschap, volgens velen. Ook vanuit mijn straat heb ik een groots uitzicht op soms wel, soms niet draaiende wieken. Nu is de term windmolen natuurlijk niet juist. Een molen maalt, zie het meel van de bakker. Deze dingen malen niks, dus zijn het windturbines, maar wie maalt erom. Ze zijn wel een bron van discussie. Zijn ze nodig? Zo ja, dan liever niet in mijn gezichtsveld. Zonder een oordeel te vellen over ieders mening, valt me wel op dat tegenwoordig alles een onderwerp van discussie is. Of het gaat om de plaats van windturbines, het COVID-beleid, het gedrag van mennekes bij The Voice, de samenstelling van het nieuwe kabinet…… een dagje opmerkingen lezen bij welk bericht op NU.nl dan ook geeft een merkwaardig inkijkje in de wegen des mensen brein. Het maalt maar door. Kijk, daar is het malen weer. Iedereen moet overal een mening over hebben en die ook nog luidkeels verkondigen en iedereen is ineens een zelfbenoemd expert. Naast 17 miljoen bondscoaches hebben we nu 17 miljoen virologen/dansleraren, 17 miljoen milieudeskundigen, economen en noem maar op.

Nu is er niks nieuws onder de zon. In 1605 schreef Cervantes zijn beroemdste boek: Don Quichot, de man van La Mancha. Deze, licht verdwaasde, edelman had toen al een dagtaak aan het vechten tegen windmolens. Verslaan kon hij ze echter niet. Toch zou je hem een demonstrant avant la lettre kunnen noemen. Hij had echter ook geen idee waartegen hij vocht. Zijn wij nu niet allen wellicht allemaal een beetje Don Quichot? Vechtend tegen onze eigen particuliere windmolens? Wie zal het zeggen.

Hans Janssen