Niets is voor de eeuwigheid… Hans, het ga je goed!

Het is een oud en bekend gezegde: niets is voor de eeuwigheid. Ook in Westervoort schijnt, of blijkt, dit ook weer waarheid te worden. 

Voormalig Café ‘t Hoge Eind is nu definitief gesloopt. De achterliggende cafetaria ook. De Sint Werenfriduskerk is definitief ‘aan de eredienst onttrokken’ zoals ze in de Rooms-Katholieke kerk het sluiten van een kerk eufemistisch noemen.

En zo komt er ook na 20 jaar een einde aan het wethouderschap van Hans Breunissen. Wellicht voor sommigen toch nog een verrassing omdat hij voor de gemeenteraadsverkiezingen nog vol ijver en elan campagne aan het voeren was. Maar uiteindelijk is het het mooiste als je over je eigen afscheid gaat. Als zelfs na 20 jaar de kiezers nog steeds zo’n groot vertrouwen in je hebben, dan moet je toch wel wat goeds gedaan hebben. Zelf zegt Hans dat hij geen mislukte dingen kan bedenken. Ach, als je lang zoekt zal er best wat te vinden zijn. Maar dit stukje gaat niet over prestaties, maar over betrokkenheid. Los van de politieke achtergrond van deze marathon-wethouder, was het onmogelijk om Hans als politicus en/of wethouder niet te kennen. 

Overal en altijd kwam je hem tegen. En altijd bereid tot een woordje of een groetje. Ik heb hem nog nooit chagrijnig gezien. Hij noemde in het jeugdwerk de komst van Jongerencentrum At Last. Zelf had ik de eer om bouwvoorzitter van dat Centrum te zijn en, geloof me, de totstandkoming was niet eenvoudig. 

Hij spreekt veel dank uit aan het thuisfront. Zonder had het niet gekund. Dat zal zeker waar zijn. Maar uiteindelijk moet je het zelf willen en dan ook nog maar eens doen! En vanuit die betrokkenheid heeft wethouder Hans Breunissen het 20 jaar volgehouden. En ik denk dat er nog wel 4 jaren achteraan hadden gekund. Maar met mijn denkbeeldige hoed in de hand respecteer ik zowel zijn wethouderschap als zijn beslissing om er mee op te houden. Ik gun het hem om, zoals hij zelf aangeeft, ergens parttime in een Raad van Toezicht van bijvoorbeeld een zorginstelling, plaats te mogen nemen. Ik denk wel dat in zo’n geval het Toezicht wel voor elkaar kom. Alleen al omdat wat hij ook gaat doen, hij het altijd met grote betrokkenheid zal doen.

Hans, ik denk dat we elkaar nog wel eens tegenkomen. Voor nu: Het ga je goed! En blijf vooral gezond!

Hans Jansen,