Natuurlijk kun je er wat aan laten doen…

Als ik Google open, krijg ik altijd een soort nieuwsoverzicht in beeld. Ik zeg “een soort” omdat de items nu eenmaal niet altijd even nieuwswaardig zijn. Toch werd ik ineens geconfronteerd met een foto van een man met zijn hele hoofd vol verband, pleisters en blauwe plekken. Mijn eerste gedachte ging uit naar een ernstige mishandeling, maar niets was minder waar. Het bleek het hoofd van Gerard Joling te zijn, na zijn – blijkbaar – zoveelste plastische ingreep. Ik zei het al: sommige dingen zijn niet echt nieuwswaardig. Het grootste probleem bleek bovendien dat de gezichtsherkenning op zijn telefoon niet meer werkte. Goh, wat gek.

Ik dacht, met Nielson in mijn achterhoofd: “Waarom zou je het doen?” Alles is vergankelijk, zeker het menselijk lichaam. Ouder worden is wennen aan veranderingen, lijkt mij. Toch probeert een groot deel van de mensheid de uiterlijkheden van het ouder worden te verbergen. Dat doet mij denken aan die louche, ‘hij-is-van-een-oud-vrouwtje-geweest’-type autohandelaren. Onder een mooi opgepoetste carrosserie huist gewoon een oude auto. Wat heb je eraan om er jonger uit te zien dan je werkelijk bent? Uiteindelijk wordt het er niet mooier op, maar wel sneuer.

Ik ben bijna 66 en heb een paar groeven in mijn gezicht. Ik trek ze weleens recht en denk dan: “Goh, dit scheelt 10 jaar!” Voor een redelijke prijs van ongeveer 1000 euro kan ik er dus 10 jaar jonger uitzien. Joepie. De spiegel zal mij vrolijk toelachen, maar bij het opstaan in de ochtend zal mijn lijf gewoon zeggen dat ik 66 ben. Soms voel ik me dan zelfs nog ouder. Onder dat mooie velletje aan de buitenkant huist gewoon een vergankelijk lichaam. Inclusief slijtage, hernia, hart- en longdingetjes en plasproblemen. Daar helpt geen moedertje lief aan.

Maar in deze tijd van liften, botox en fillers beginnen steeds meer mensen steeds vroeger met het wegpoetsen van de verschijnselen van ouder worden. Zelfs het overgaan van een leeftijdsdrempel is voor sommige mensen – en ik moet zeggen: meestal vrouwen (sorry dames) – een soort trauma. Ik heb ooit een vrouw gekend die vier jaar lang 39 was.

We leven in een wereld vol mooie vlaggen die aan verrotte vlaggenmasten hangen. Hoe vaak je de vlag ook strijkt (letterlijk dan), eens komt de tijd dat de vlag definitief gestreken wordt (figuurlijk dan), doordat de vlaggenmast het begeeft. Nou ja, de mensen zullen bij het laatste afscheid misschien tegen elkaar zeggen: “Hij ligt er toch netjes bij.” Daar word je vet van.

Ik zou zeggen: heb er vrede mee, het is onvermijdelijk.

Fijn weekend.