Met de mantel der liefde…
27 augustus 2022Ik lees dat Mikado een campagne start om de mantelzorger wat naar voren te halen. Er zijn er steeds meer nodig en we komen er straks misschien steeds meer tekort.
Een tijd geleden werd ik benaderd door de redactie van het AvroTros programma 1Vandaag (ik ben lid van het opiniepanel) of ik interesse had om mee te werken aan een uitzending over babyboomers (ik) die ook nog mantelzorger was (voor mijn moeder in dit geval). Ja, waarom niet?
Tijdens de opnames kwam de interviewer met knap indringende vragen. Of onze generatie de zaak verkloot had bijvoorbeeld, door alle bezuinigingen op zorg, verpleeghuizen en bejaardenhuizen maar voor lief aan te hebben genomen. Ja, ik dacht van wel. Door het wegvallen van al die basisbehoeften moeten we het zelf doen. Eigen schuld, dikke bult. Voor mijn vrouw en mij hoort mantelzorg er dus gewoon bij. Soms niet gemakkelijk, maar toch. Mijn moeder is 93 en woont semi-zelfstandig. Een aantal dingen lukt niet meer, dus nemen wij dat over. Maar er is beginnende dementie bij haar vastgesteld zodat ‘normale’ dingen ineens niet meer zo normaal lijken. En of dat soms tot frustratie leidt…… Maar die dient nergens toe. Je doet maar door. Maar frustraties opkroppen doet jezelf ook geen goed.
Dus wie zorgt voor de mantelzorger? De aktie van Mikado is dan ook zeer terecht. Er mag, nee moet, meer aandacht komen voor die mantelzorgers in de steeds meer vergrijzende bevolkingssamenstelling. De interviewer vroeg of ik wist hoe het met mij zou gaan als ik zelf aan mantelzorg toe zou zijn. Eerlijk gezegd, zou ik het niet weten. Maar dat zien we dan wel, lijkt me.
Sint Maarten gaf ooit de helft van zijn mantel weg aan iemand die die halve mantel goed kon gebruiken. Ik denk dat de mantelzorger van nu ook wel eens een stukje mantel kan gebruiken.
Vorige week woensdag was de uitzending. Die eindigde met een shot van mijn moeder. Ze zei: ‘Ik heb een plaatje dat ik niet gereanimeerd wil worden. Ik wil mijn kinderen niet tot last zijn.’ Die uitspraak wil ik maar bedekken met de mantel der liefde. Maar hij kwam wel binnen.
Hans Janssen