Leefbaar Bloemendaal, dat wel…

Soms word ik onpasselijk van nieuws. In een chique wijk in Bloemendaal (vooroordeel: ik dacht dat er alleen maar chique wijken waren) heeft iemand zijn villa beschikbaar gesteld om er een hospice in te richten voor 10 bedden, voor een periode van 20 jaar. Iedereen voor, gemeenteraad unaniem voor. Tot…. er twee buren in bezwaar kwamen. Buren is een relatief begrip, want de percelen zijn zo groot dat ze met hun dikke SUV’s naar de buren zouden moeten om een kopje suiker te lenen.

De redenen van bezwaar? Er zouden ’s nachts bedlampjes blijven branden, dus lichtvervuiling. Er zouden buitenproportioneel veel lijkwagens af en aan rijden. De kinderen zouden worden geconfronteerd met stervende mensen. 

Die bedlampjes zou je met een zaklamp moeten zoeken, zo ver ligt de villa van de weg af. Natuurlijk sterven er niet dagelijks mensen en wat dan nog?  En de kinderen zouden die mensen nooit zien, want dat is het kenmerk van een hospice: de meeste mensen daar komen niet buiten het pand, want stervende. En opnieuw: wat dan nog? Sterven hoort net zo bij het leven als het leven zelf. Ik mag aannemen dat de kinderen of kleinkinderen van deze perfide bezwaarmakers ook bij hun stervende opa of oma weg worden gehouden.

Even voor de duidelijkheid en voor we de Bloemendalers met fakkels en pek en veren gaan belagen. Dit gaat over twee bezwaarmakers. De rest van de inwoners is helemaal voor. Dit is een typisch geval van NIMBY: Doodgaan prima, maar niet in mijn achtertuin. Een fractievoorzitter van een van de partijen in de gemeenteraad daar stelde voor om maar een muur om de wijk te bouwen. Dan werden ze nooit gestoord.

Juridisch zou het bezwaar waarschijnlijk geen stand houden, maar ze hebben gezegd desnoods door te gaan tot de Raad van State. Dat gaat zeker 5 jaar duren tegen hoge kosten. Dus heeft de gemeente het plan maar ingetrokken. Bezwaar maken alleen al loont. Maar ja, wat wil je als we een vicepremier hebben die sterk tegen stikstofregels is maar vervolgens samen met haar buren wel bezwaar maakt tegen de komst van een woonzorgcentrum in haar buurt op grond van diezelfde stikstofregels. Ik zal geen namen noemen omdat het Mona Keijzer was.

Het wordt tijd dat er in Bloemendaal een partij Sterfbaar Bloemendaal wordt opgericht. Ik zou in ieder geval een verzoek doen aan alle uitvaartverzorgers in de buurt om bij iedere uitvaart er voor te kiezen om de route van de lijkwagens door deze chique wijk te laten lopen. Daar kunnen ze nooit bezwaar tegen maken. Want leven en laten leven? Ja, dat wel. Maar leven en laten sterven? Ook prima, maar Not In My Backyard.

Fijn weekend!
Hans Janssen,