Labberdie, Labberda, Labberdonia

Soms, als iemand “Oh” zegt, komt bij mij onstuitbaar de tekst “Ozewiezewoze wiezewalla kristallakristoze wiezewoze wiezewieswieswieswies” bovendrijven. Geen idee waarom, maar het is zo. Het betekent helemaal niks, maar het komt uit een kinderliedje.

Als je erover nadenkt: kinderen van vroeger (ik weet niet of moderne ouders ze er nog mee opvoeden) kregen heel wat nonsensteksten om de oren. Ik ben eens gaan zoeken. Het blijken er best veel te zijn. En toen kwam de volgende gedachte in me op.

Ik volgde graag politieke debatten. Maar die werden langzamerhand steeds vreemder van toon. De antwoorden van politici, zowel in de Kamer als van de regering, leken steeds minder op echte antwoorden en steeds meer op het afdraaien van ingestudeerde standpunten. Misschien is het vragenuurtje in de Tweede Kamer inmiddels net zo’n vorm van nonsens als die kinderliedjes.

Stel je voor:

Vraag aan de minister:

“Schiet spoelen, sjerrebekken spoel sap
Tjikke tjakke kerrekooltjes klits klets
Voor de kleine poppedijne en de grote bim bam
Van je rombombom, van je mosselman.”

Antwoord:
“Labberdie, Labberda, Labberdonia.”

Vraag:
“Ik zal mijn vraag anders formuleren, voorzitter:
Van linksom, rechtsom, draait mijnen steen.
Rombom wat maal ik erom, Fiekedom fiekedom fiekederiedom,
En nooit kwam Berend Botje weer om.”

Antwoord:
“Labberdie, Labberda, Labberdonia.”

Vraag:
“De minister valt in herhaling, voorzitter. Ik probeer het nog één keer:
Ik stond erbij en ik keek ernaar,
Van je tjingela tjingela hopsasa,
Giese gasse gouwse rom flom flouwse,
Fiefe le peperbussen, fiefe la spa,
Juttekei juttekei juttekeisasa.”

Antwoord:
“Hup supergruttebreier, ik zal dei wel kreien,
Hup supergruttebreier, krijen zal ik dei.
Zakdoekje leggen, niemand zeggen,
Kadee kadulleke kada,
En wie is in godsnaam die Cecilia Ju Ju Ju Ju Ju Ju Ju Ju Ju Ju Ju Ju Ju Ju?”

De voorzitter:
“Ik dank de vragensteller en de minister voor haar antwoorden.
Ik sluit het vragenuurtje.
Ei, zwijg toch stil, suusuus, en krijt niet meer.”

Wees eerlijk: qua inhoud scheelt het helemaal niks, maar het klinkt toch een stuk vriendelijker. Dudeljoo klinkt mijn lied voor het weekend.

Ik las trouwens net in de krant dat Kortjakje is ingehaald door Olifantje in het bos. Nou ja, Kortjakje was blijkbaar toch al niet zo’n net meisje… maar olifanten leven ook niet in bossen. Het blijft nonsens.

Labberdie, Labberda, Labberdonia.
(Fijn weekend!)