Importh….., Tr….., Handelso……., Mu…… Ik krijg het zo langzamerhand mijn b.. niet meer uit!

Ik weet het. Mijn frustratie uiten helpt niks bij het probleem. Maar soms moet je het gewoon even uit je systeem knallen. En dan maar weer door, vandaar.

In november 1800 schreef John Adams, de tweede president van de Verenigde Staten, aan zijn vrouw Abigail over de verhuizing naar het Witte Huis:

“Ik bid de hemel de beste zegeningen te doen neerdalen over dit huis en over allen die er zullen verblijven. Mogen slechts eerlijke en wijze mannen dit huis bestieren.”

Ik denk dat de hemel even gesloten was op het moment dat hij dit schreef. De afgelopen maanden is er van wijsheid uit het Witte Huis weinig gebleken. Ik ken niet de hele geschiedenis van alle Amerikaanse presidenten, maar de afgelopen vijftig jaar, die ik wel redelijk ken, waren de presidenten toch redelijke figuren, wellicht niet altijd eerlijk, maar er viel mee te praten. Ik geef toe dat ‘Tricky Dick’ Nixon op het randje was.

Nu woont er een wraakzuchtige, grootheidswaanzinnige clown die als een bezetene om zich heen slaat. Niet alleen in zijn eigen land, maar ook in het buitenland. Zou hij echt niet doorhebben dat hij werkelijk alles kapotmaakt waarvan we in de wereld erg afhankelijk zijn? Stabiliteit, orde? De wrange grap is dat zowel zijn medestanders in de wereld als zijn (nieuwe) tegenstanders ook al van die bedenkelijke figuren zijn. Hongarije, China, Rusland, Israël… allemaal landen geleid door figuren die aan alleenheerschappij doen, of er op zijn minst naar streven. Aan de macht blijven om rechtszaken te ontlopen. Aan de macht blijven puur voor de macht zelf en de daarbij behorende corrupte voordelen. Aan de macht blijven om honderden jaren aan minderwaardigheidscomplexen te botvieren. En dat allemaal ten koste van? Ons allemaal, vrees ik. Het rottige is dat hun handelen al het andere nieuws verdringt. Zo langzamerhand komt het nieuws me dan ook de strot uit.

Zoals ik opmerk in de titel van deze column, kan ik sommige woorden niet meer uit mijn b… krijgen. Maar ook nauwelijks meer tot me nemen. Ik heb dan ook een idee: kunnen we geen zeer hoge importheffingen (vooruit, één keer dan) opleggen voor al het nieuws dat uit die landen komt? Dan kunnen we in het nieuws weer eens aandacht besteden aan, ik zeg maar wat, twee schildpadden van 97 jaar die voor het eerst ouders worden (feit!). Het is weliswaar in een Amerikaanse dierentuin, maar daar maak ik graag een uitzondering voor.

Ik doe hier normaal niet aan politiek, maar laten we eerlijk zijn: kunnen we dit met de beste wil van de wereld politiek noemen? Ik vrees van wel.

Toch een fijn weekend.
Hans Janssen,