Ik had vroeger veel ooms en tantes. Hoe zouden die nu heten?

Ik las een opiniestuk in de krant, waarin mensen met een afwijkende genderidentiteit weer eens aandacht vroegen voor hun wens om anders aangesproken te worden dan met ‘hij’ of ‘zij’. Sommigen voelden zich zelfs beledigd of gediscrimineerd als dat toch gebeurde. Het woord ‘hen’ had hun voorkeur.

Ik begrijp dat niet. ‘Hij’ en ‘zij’ gebruik ik als ik over iemand spreek, niet als ik tegen iemand spreek. Dan gebruik ik ‘jij’ of ‘u’. Ik heb niet begrepen dat die termen verkeerd zouden zijn, dus zie ik het aanspreekprobleem niet. Maar misschien ergeren ze zich als ze iets over zichzelf lezen en het dan ‘verkeerd’ gaat. ‘Hen’ is een woord dat ik op heel andere momenten gebruik. Ze moeten het mij maar niet kwalijk nemen, maar ik ben gewoon de draad kwijt.

Mijn vader kwam uit een gezin van 9 en mijn moeder uit een gezin van 5. De gezinsleden (op 1 na die niet getrouwd was, trouwden traditioneel met iemand ‘van het andere geslacht’.  De ‘mannen’ waren ‘ooms’ en de ‘vrouwen’ waren ’tantes’.

Mijn vader en moeder hadden schoonzussen en zwagers en ik ook, voor zover ik weet dan. Maar tegenwoordig is niks meer zeker. Uit een wetenschappelijk onderzoek zou blijken dat er al wel 65 andere genderidentiteiten zijn dan ‘man’ of ‘vrouw’.

Een kleine greep: Agender, Androgyn, Cis, Cisgender, Cisgenderman, Derde gender, Dubbelslachti g,Gender Bender, Gender Nonconforming, Gender Pivot, Gender Questioning, Genderdivers, Genderneutraal, Genderqueer, Gendervariabel, MTF, Multigender, M2F, Neutrois, Non-binair, Vloeibare genderidentiteit, (Gender Fluid)….. en nog veel meer.

Vooropgesteld, ik gun iedereen zijn eigen genderidentiteit, maar ik kom er in de praktijk niet mee weg. ‘Ik ga vanmiddag op de koffie bij mijn tante’ is al twijfelachtig. ‘Ik ga vanmiddag op de koffie bij een Gender Pivotpersoon die eerder een zus van mijn moeder was, maar nu geen zus meer wenst te zijn’ komt het dichtst in de buurt. Moet ik maar net weten dat ze (hen) een Genderpivotpersoon is.

En, laat dat duidelijk zijn, ik heb totaal geen behoefte om deze trend belachelijk te maken of onzin te vinden. Ik ga niet over de gevoelens van een ander. Maar nu vraag ik begrip van mijn kant van al die mensen dat ik me er niet meer in ga verdiepen. Dat is geen onwil, maar halfslachtig. En dat is overigens geen genderidentiteit.

Er staat binnenkort een geboorte op stapel in de kring van onze naasten. Ik hoop niet op een kaartje waarop staat: ‘Het is voorlopig een meisje. Later zien we wel wat het wordt.’

Ik wens u, jij, jullie en hen een fijn weekend.
Hans Janssen,