Goh, dat doet ie anders nooit…

Er is een lijst met gevaarlijke honden, potentiële bijters. Mijn hond staat ook op die lijst. En inderdaad, hij draait er zijn poot niet voor om een polsdikke tak in tweeën te bijten. Of om een speeltje voor grote bijters, goed voor drie dagen kauwplezier volgens de fabrikant, in een klein uurtje compleet te slopen. Verder is het een een-hondswelkoms-comité die je vrolijk kwispelend welkom zal heten. Met andere honden heeft hij ook geen issues en hij is doodsbang voor de kat. Evengoed vertrouw ik hem precies zo ver als ik hem zie en zal ik hem nooit met kinderen alleen laten. Hoewel hij in 12 jaar nog nooit een greintje agressie heeft getoond, blijft het een dier. En dieren hebben zo hun instincten.

Sommige honden hebben helaas wel een bijt-verleden. Zo’n hond wil ik niet in mijn buurt hebben. Ver weg van alles houden, lijkt me. Nu was het in de afgelopen weken op tv ineens Dr. Doolittle live. De bijters konden ineens spreken. Door hun baas losgelaten op de maatschappij. Om een belangrijke plek in de roedel in te nemen. Hun baas heeft ze gemaand lief te doen. ‘Zeker hebben we vroeger wel gebeten, maar dat was in een andere context. Nee, als we nu mee mogen doen, zullen we echt niet meer bijten, hoor, ben je gek.’ Ze liggen aan de leiband van hun baas, maar ja, door de omstandigheden is die leiband wel een stuk langer.

En je weet, ze kunnen best een tijdje koest in de mand liggen, maar dat instinct…… Diep van binnen willen ze bijten. En de baas doet ook niet echt veel om het te temperen. Sterker nog, die roept als zijn hondje ergens niet aan mee mag doen, dat hij desnoods nog harder kan bijten. En bijtwonden helen slecht en altijd lelijk. Dus, als ze in een onbewaakt moment toch bijten? Zeg dan niet ‘Goh, dat doet ie anders nooit!’ Dat doet ie anders wel. Ze hebben het al gedaan. Ze kunnen er gewoon niks aan doen. Ze zijn wat ze zijn en daarom zijn ze nu waar ze willen zijn. Onder ons. Als hun voorvader wolf in schaapskleren.

Fijn weekend.
Hans Janssen,