Eigenlijk was er maar één belangwekkend moment..

Onderwerpen genoeg voor een column zou je zeggen. Maar moet ik het hebben over de mogelijke opvolger van Mark Rutte (Roete, zoals die op buitenlandse tv-kanalen wordt genoemd) als premier als hij vertrekt voor er een nieuw kabinet is? De media staan er al vol van en tja, wat voegt mijn mening toe? Of over een vriendelijke op TikTok dansende opa die waarschijnlijk president van Indonesië wordt, terwijl is gebleken dat hij in een vroeger leven generaal onder het bewind van Suharto was, belast met het elimineren van het bewind onwelgevallige personen. Minstens 100.000 doden. Ach, het zal de eerste keer niet zijn. Of over een neergestorte brug in Lochem? Bouwbedrijf BAM geeft zelf toe dat hun veiligheidsdoel nog steeds niet is gehaald. Maar ze gaan hun best doen. Inmiddels 2 doden en 2 zwaargewonden. Weet het niet, hoor. Over tot de orde van de dag. Trump? Oekraïne? Gaza? De kranten staan er vol van. en lost het wat op?

Nee, eigenlijk was er deze week voor ons eigenlijk maar één opmerkelijke gebeurtenis. De lege woensdag 21 februari. De eerste 21 februari in mijn leven dat ze er niet meer was. Mijn moeder zou 95 jaar geworden zijn, dus erover klagen mogen we niet. Maar… niks voor te bereiden. Geen discussies over hoeveel hapjes ze wilde (altijd veel te veel waardoor ze er na afloop mee ging lopen leuren).  Niet de vraag wat we voor haar zouden moeten kopen. Gewoon niks….

Volgens haar eigen rotsvaste overtuiging zal ze de verjaardag uitbundiger dan ooit hebben gevierd met mijn vader, haar moeder,  zus en broers die haar ontvallen zijn. Ik gun het haar van harte. Geeft toch wat rust. Maar het gemis is er.

Fijn weekend.
Hans Janssen,