
Een privékwestie? Wellicht, maar wel wat naïef.
19 juni 2022
Een Westervoorts politicus is in opspraak om rijden onder invloed. Tenminste dat zegt het Westervoorts Nieuwsblad. Op de voorpagina nog wel. Nu lees ik in het hele artikel niets waaruit die ‘opspraak’ dan zou bestaan. Wordt Roderick ten K. te W. aan de schandpaal genageld? Wordt op hoge toon om zijn aftreden gevraagd? Ik zie het niet. Ik heb ook geen mening over of dat zou moeten hoor. Ik heb het gevoel dat als alle mensen die zich bezig houden met het openbaar bestuur onder de loep zou worden genomen, er maar weinigen brandschoon zouden zijn.
Ik lees een weinig spannende weergave over wat er bijna 3 jaar geleden gebeurd is en wat dat uiteindelijk tot gevolg heeft gehad. Nee, het is niet slim om met alcohol achter het stuur te gaan zitten, ook niet als je het gevoel hebt dat je nog prima kunt rijden. Daar kunnen gevolgen aan zitten, niet alleen gerechtelijk, maar erger nog, verkeerstechnisch. Maar daar hoeven we het niet eens over te hebben.
Wat me verbaasde in het stukje, is dat de fractievoorzitter van zijn partij in Zevenaar, betrokken bij de kandidaatstelling in Westervoort, adviseerde om het als een privékwestie te beschouwen. Zo gaat het niet. Op het moment dat iemand toetreedt tot het openbaar bestuur, in welke functie dan ook, is weinig meer privé. Of dat terecht is of niet, is een andere zaak. Maar je kunt er gif op innemen dat elke misstap, hoe klein of groot ook uiteindelijk aan het licht komt, werkgerelateerd of niet. En dat tegenstanders van je partij of jezelf als politieke persoonlijkheid het zullen gebruiken om politiek gehakt van je te maken.
Een prima functionerende burgemeester of wethouder, waar dan ook, die het aardig vindt om in het weekend slechts gekleed in een schortje door zijn al dan niet wettelijke ega bereden te worden gaat zijn gang maar, zou ik zeggen. Maar zo gaat het dus niet. Dat is een ineens een publieke zaak die dan over normen en waarden zal gaan. Wellicht bij de SGP iets zwaarder gewogen dan bij bijvoorbeeld D’66, maar toch.
Het blijkt steeds moeilijker te worden om mensen te vinden die zich willen inzetten voor het openbaar bestuur. Mij verbaast dat niet, ik moet er ook niet aan denken. Dus respect voor hen die het nog aandurven.
Evengoed blijft het motto: ‘Glaasje op, laat je rijden’.
Fijne vaderdag.