‘Deelnemen is belangrijker dan winnen!’ De Participatieraad Sociaal Domein Westervoort (PSDW) gelooft er niet meer zo in lijkt het wel.

Baron Le Coubertin bedacht het credo ‘Deelnemen is belangrijker dan winnen’ bij de eerste versie van de moderne Olympische spelen. Toen was dat wellicht zo, maar de huidige topsporters denken daar allang niet meer zo over. ‘Ik kom alleen maar voor goud’ hoor je vaak genoeg. Minder is altijd een teleurstelling. ‘Weer meedoen’ is ook in de maatschappij op papier steeds belangrijker voor elkaar opvolgende kabinetten geweest en nog. Het probleem is alleen dat alle regels die daarvoor worden opgetuigd averechts werken. De invoering van de Participatiewet leek op papier geweldig. In de praktijk werd het een wurgend stelsel van regels waardoor steeds meer mensen buiten werden gesloten. En hoe opvolgende regeringen ook proberen om via ombuigingen en mooie slogans het tij te keren, steeds loopt alles vast in vastgeroeste ambtenarij. Niet alleen landelijk, maar ook plaatselijk.

De kop ‘Participatieraad gooit bijltje er bij neer’ in het Westervoort Nieuwsblad ademt moedeloosheid en machteloosheid. In het stuk zelf geeft de raad aan niet te twijfelen aan de goede intenties, maar alles loopt vast in stroperigheid en onachtzaamheid. Conclusie: De gemeente (zowel beleidsmakers als ambtenaren) is er niet klaar voor. De rek bij de participatieraad is er uit en ze zijn er wel een keer klaar mee. Los van een paar thema-bijeenkomsten is het meedoen geen stap verder gekomen. Mensen die graag willen meedoen of moeten worden aangespoord om weer mee te doen worden vaak steeds verder van de gemeenschap geduwd. ‘Computer says ‘no” bij aanvragen van hulp, geen budgetten of gewoon geen aandacht. Afhandelingstermijnen van 3 maanden of nog langer. Tot de mensen het gevoel hebben dat ze vergeten zijn. Tja, doen hoef je niet meer zo nodig mee te doen.

Deels is de oorzaak natuurlijk te vinden in de bezuinigen die gemeentes om de oren kregen bij de overheveling van taken van het Rijk naar de lokale instanties. Maar vastgeroeste protocollen, ambtenaren-dna en weinig gevoel om het nu eens helemaal anders te doen zeker ook.

Het vertrouwen in de politiek is op een historisch dieptepunt. Hoe zou het komen?

Hulde aan de mensen van de participatieraad die het het met veel optimisme hebben geprobeerd. Jammer dat ze niet meer meedoen. Maar begrijpen doe ik het wel.

Vandaag vieren we de vrijheid. Nu de vrijheid nog om mee te doen, met zijn allen.

Fijn weekend.