De wereld door mijn ogen!
20 januari 2023Vanaf vandaag wil ik mijn kijk op de wereld eens gaan delen. Het kan een eigenwijze kijk zijn, of eigenzinnig op zijn minst. Misschien eens vanuit een andere invalshoek. Het kan gaan over….. wat voor onderwerp dan ook.
Misschien lijkt het soms op een column. Misschien is het soms gewoon een eigenzinnig recept. Misschien… Ach er zijn zoveel misschiens. Zekerheden heb je nooit, dat heb ik inmiddels wel gemerkt. Behalve dan de zekerheid dat er geen zekerheden bestaan. Ik hoop het kind in mij nog meer terug te vinden en met hernieuwde verwondering tegen mijn wereld aan te kijken. Die wereld is best ruim. Mijn kleine gezin, muziek, werk, vrienden, Facebook, de dieren. Ik hoop dat ik geen oordelen zal hebben, maar zal er misschien niet aan ontkomen dat ik af een toe een oordeel zal laten binnensluipen. Op voorhand dan: sorry. Ben ook maar een mens. Ik ben benieuwd hoe lang ik het volhou. Misschien is er wel geen mens die mijn verhalen wil lezen. Nou ja, dan heb ik misschien voor mezelf toch wat weggeschreven.
De eerste overdenking dan maar….
Verbazen over mijn eigen nieuwsgierigheid
Vanmorgen was het weer zo ver. Een bericht op Facebook van een ‘vriend’ die ik persoonlijk niet ken: ‘Wat een ellende weer, bah!’ Meer niet. Daaronder 4 reacties zo te zien. Ik zou dat natuurlijk gewoon moeten negeren, maar kan het blijkbaar toch niet laten om te kijken. Reactie 1: ‘Ik weet het meid, voel met je mee’. Reactie 2: ‘Watisserdan?’ Antwoord: ‘Jaaaaah, dat kan ik hier niet allemaal roepen hoor!’ Reactie 3: ‘Ik weet niet wat er is, maar sterkte hoor!’ Reactie 4: ‘Ja, het is een klotewereld, ik ben er voor je hoor!’
Wat ik me als eerste afvraag is waarom mensen dit soort dingen plaatsen, vervolgens er niet dieper op willen ingaan maar blijkbaar toch medelevende reacties willen krijgen. Vervolgens vraag ik me af, waarom ik eigenlijk toch wel wil weten wat er dan is. Heeft ze aambeien? Is haar man bij haar weggegaan? Heeft ze de koffiepot laten vallen? Ik zit het dan voor mezelf af te vragen. En waarom in hemelsnaam? Ik vind mezelf een vrij nuchter persoon, maar blijkbaar heb ik dezelfde morbide nieuwsgierigheid als het over dit soort zaken gaat. Gewoon een algemeen menselijk trekje? Of zit het gewoon in mezelf? Er is natuurlijk niks mis met nieuwsgierigheid. Als niemand ooit nieuwsgierig was geweest liepen we nu nog in berenvellen, dat weet ik ook wel.
Feitelijk kent mijn eigen nieuwsgierigheid geen grenzen. Ik wil altijd alles weten en dan het liefst ook nog het hoe en waarom. Er was een tijd dat ik van de dokter een Teletekstverbod kreeg. Was als de dood dat ik maar iets zou missen. Die tijd is wel over, maar ook mede doordat je op andere manieren de hele dag zoveel nieuws tot je krijgt, dat je het gevoel krijgt dat je bij het 8-uurjournaal naar een herhaling zit te kijken. Het opnemen van al die feitjes levert weinig op, behalve dat niemand Triviant met me wilt spelen, en dat je er een TV-quiz mee kunt winnen, wat ik dan ook daadwerkelijk ooit gedaan heb.
Evengoed is ‘Wat een ellende weer, bah’ nooit interessant genoeg om er meer over te weten te komen, maar ach, ik blijf blijkbaar ook maar een mens.
Fijn weekend!
Hans Janssen,