De sociale media van mijn hond..

Van de week liet ik mijn hond (Engelse Stafford, reu) uit en hij was weer uitgebreid zijn neus aan het verslijten aan de grond. Ineens moest ik denken aan de Duitse dierenexpert die ooit een artikel schreef over het uitlaten van de hond. Alleen een plasje en een poepje is niet genoeg. Nee, tijdens het uitlaten raadpleegt de hond zijn sociale media. Elk geurtje is een tweet. Reuen hebben dat nog erger dan teefjes, want macho en territorium. Als je oplet, zie je hem bijna denken. ‘Mm, die ouwe herder loopt hier nog steeds. Het lef om hier een geurvlag neer te leggen. Daar doe ik zelf wel een plas overheen.’ ‘Hier moet ik rondjes lopen. Die geur zit overal. Ah, een loops teefje!!! In de gaten houden.’ ‘Hier kwam ik gisteren die tonronde teckel tegen die zo tegen me tekeer ging. Twee plasjes eroverheen, dat zal hem leren.’

Nou weet mijn hond natuurlijk niet wat een teckel of herder is, hij weet niet eens wat hij zelf is. Blijkbaar maken maten en soorten bij honden ook niet uit. Een macho teckel die een Newfoundlander tegenkomt is van de afmetingen niet onder de indruk. Als ik een vent van 5 meter hoog en 3 meter breed tegen zou komen die me lelijk aankeek, keek ik wel beter uit.

Nou heeft mijn hond een vervaarlijk uiterlijk, volgens sommigen dan, en heeft zijn ras tegen. Velen lopen een eindje om als ik aan kom lopen. Feitelijk is het een lamme goedzak. Hij wil graag vriendjes zijn met andere honden, maar als die tegen hem grommen wordt zijn ego twee keer zo groot en laat hij behoorlijk van zich horen. De volgende dag wil hij gerust weer vriendjes worden. Hij ondergaat  zijn sociale media dan ook met een rustig gemoed. ‘Lees ik een bericht? Dan doe ik er wel een plas overheen.’ Het enige dat ik niet goed snap waarom hij zo geïnteresseerd is in de  drollen van andere honden. Hij kan duizend keer beter ruiken dan ik. Dan zou ik er in een grote boog omheen lopen. Misschien zit daar ook een boodschap in. Een grote boodschap dan. Maar hij raakt verder niet van zijn stuk door die shit.

Maar het meest bewonderenswaardige vind ik dat als hij weer thuis is en zijn brokje, eten en een verse bak water heeft gehad hij weer in totale vrede met de wereld is. Hij zoekt een plek op en rolt zich behaaglijk op. Hij heeft kennis genomen van de sociale media en zijn antwoord gegeven. Er zit blijkbaar geen blijvende rancune achter.

Fijn zou dat zijn. Als wij nou gewoon kennis nemen van onze sociale media, er desnoods een plas over doen en de shit, net als mijn hond, laten voor wat het is. Misschien komen we dan weer meer in vrede met de wereld en slapen we ook weer beter.

We zouden eens meer naar de dieren moeten kijken, denk ik. Uitzonderingen daargelaten worden honden pas vals als ze daartoe zijn aangezet door de eigenaar. Het ene ras is er wel wat vatbaarder voor. Blijkbaar zijn wij een ras dat er gevoelig voor is. Mensen die er toe aanzetten zijn er helaas genoeg. Maar we kiezen toch echt zelf of we ons op laten jutten.

Een fijn weekend allemaal. 
Hans Janssen,