‘And I think to myself: What a wonderful world.’

Als columnist is het soms zoeken naar een onderwerp voor je wekelijkse beschouwing. Soms is er ook gewoon een te groot aanbod van onderwerpen. Terwijl ik zat te peinzen over een geschikt onderwerp, hoorde ik op de radio Louis ‘Sachmo’ Armstrong. What a wonderful world. Elke strofe werd beëindigd door ‘And I think to myself: What a wonderful world.’ Voor het eerst in mijn leven probeerde ik te ontdekken of deze zin nu cynisch bedoeld was of dat het meer een visioen was in de trant van ‘I have a dream’ van Dr. Martin Luther King. Ik kwam er niet uit. 

Inmiddels zat ik nog te peinzen waarover ik nu zou gaan schrijven. Over de coalitiebesprekingen? We kunnen blijkbaar ‘gewoon’ verder als we de SP vervangen door de VVD? Alsof die partijen in ideologie niet lijnrecht tegenover elkaar staan? Te weinig nieuwswaarde oordeelde ik. 

De schaamteloze vertoning door de landelijke regeringspartijen in het debat over de mondkapjesdeal? En het al eerder vertoonde gebrek aan actieve herinneringen? Zelfs aan de belofte van een nieuwe bestuurscultuur is blijkbaar na een jaar al geen actieve herinnering meer. Dus, oude wijn in nieuwe zakken, oordeelde ik. Ze dronken een glas, deden een plas en lieten het zoals het was.

Een bewoner van het Rode Darp dan? Die blijft zitten waar hij zit en Vivare kan er niks tegen doen? Lovenswaardig, maar meer dan twee zinnen kan ik er niet over bedenken. Net als over het bewuste besluit van het College om bewoners geen inspraak te geven over de herinrichting van hun woongebied. Tja, niks nieuws vrees ik. 

Over schiet- en steekpartijen ergens in het land waar steeds weer mensen gedood worden? Het gaat lijken op het weerbericht. ‘Tot slot nog even het schiet-of steekincident van vandaag. De verwachtingen voor morgen zijn niet hoopgevend.’

Opschalen naar de wereld buiten het dorp? Boetjar, Jemen, Somalië en nog wat die aardige landstreken? Als ik eerlijk ben begin zelfs ik al wat nieuwsuitzendingen en Talkshows te mijden. Weer een oud-generaal, weer een oud-topdiplomaat. Die het ook allemaal niet weten? Het lijkt op een voetbalcommentator die op zaterdag voorspelt wie er zondag gaat winnen en op maandag komt uitleggen waarom het anders is afgelopen. 

Inmiddels blijft op de achtergrond Louis Armstrong doorgaan met zijn hoopvolle of misschien wel cynische ‘And I think to myself: What a wonderful world.’ 

Ik hoop altijd van cynisme verschoond te blijven. En probeer altijd met een verwonderde blik naar de wereld, klein of groot, te blijven kijken. Maar ik kom tot de ontdekking dat eigenlijk niets meer me verbaast. Zelfs een deurwaarder die op een wanbetalende prostitué-bezoeker wordt afgestuurd niet meer. En gelijk hebben die vrouwen. 

Maar inmiddels heb ik nog steeds geen onderwerp voor mijn column. Maar een ‘Wonderful world’ is het wel. Dan maar gewoon even genieten van de kenmerkende stem van Sachmo. De komende week zal er best wel weer iets gebeuren waar ik volgende week mijn licht over kan laten schijnen. Dan is het Pasen. Oh ja, de eieren worden duurder en schaarser omdat de kippenboeren het graan voor het kippenvoer niet meer kunnen betalen. 

Gelukkig wordt er wereldwijd genoeg gekakeld om dat gemis op te vangen. Ik wens jullie een cynisme-vrij weekend.
 
Hans Janssen,