Alweer geen witte Kerst, maar waarom zou het ook?

Het is onduidelijk waarom Nederlanders collectief naar een witte Kerst uitkijken. Volgens de statistieken hebben we er sinds de Tweede Wereldoorlog 5 gehad, volgens de definitie van het KNMI. We hebben wel eens een verdwaald buitje op een van de twee dagen of op Kerstavond gehad, maar niet om over naar huis te schrijven. Alleen 1981 sprong er uit met 11 cm sneeuw in het hele land. En toch hebben we het ieder jaar over een mogelijke witte Kerst.

Speelt ons geheugen ons parten? Mijn moeder, 93, is ervan overtuigd dat het vroeger altijd wit was en er altijd geschaatst kon worden in de winter. Geen enkele statistiek overtuigt haar van het tegendeel. Houwen zo. Maar we zijn misschien gehersenspoeld door de prenten die vroeger op de lagere school hingen met eeuwigdurende ijspret. Slierende schaatsers, koek en zopie met daarbij dan de tekst: een typisch Hollands winterlandschap. En tegenwoordig zijn er nieuwe prenten, namelijk, voornamelijk Amerikaanse, rolprenten die onveranderlijk gelardeerd zijn met vrolijk dartelende sneeuwvlokken. A White Christmas zou dus standaard moeten zijn. Helaas, wat we dit jaar krijgen is meer een normale Kerst.

Het schijnt nog erger te worden. De heer Bach van het IOC spreekt zijn zorgen uit over het organiseren van toekomstige Winterspelen. Tegen 2050 is 60% van de huidige ski-gebieden verworden tot wandelgebieden. De toeristische bureaus nemen zelfs al in een aantal gevallen een voorschot op die toekomst. Daarnaast zullen de winters korter worden, dus er zou nauwelijks ruimte zijn om nog fatsoenlijk winterspelen te houden. Voeg daar het bericht van de Volkskrant van vandaag bij over de grote overdekte schaatshallen. Ze staan op omvallen. Calgary hopeloos verouderd, Salt Lake City en Inzel kunnen de kosten niet meer opbrengen en het Vikingschip in Hammar is op een draad na failliet. Thialf is voorlopig even gered. Dus straks is schaatsen op natuurijs misschien niet alleen meer een zeldzaamheid.

Alles bij elkaar wordt het steeds onwaarschijnlijker, als het al waarschijnlijk was, dat we nog witte Kersten gaan meemaken. Oh, er zal best nog wel eens een uitzondering komen, denk ik. Maar ‘I’m dreaming of a White Christmas’ zal wel steeds meer een kwestie van dromen blijven. Behalve in de Kerstfilms natuurlijk.

Maar wat ik in al die berichtgeving mis, is een veel zorgwekkender vooruitzicht: Waar moet de koninklijke familie straks gaan skiën en poseren voor de fotosessie? Waarom denkt niemand aan dat rampzalige vooruitzicht? Ze moeten op zoek naar een ander ski-oord waarschijnlijk. Ik wens ze veel succes, of zoals de Engelsen zeggen: Break a Lech! Ach, misschien is een Wit landschap met Zwarte pistes ook wel een beetje uit de tijd. Niet woke genoeg!

Fijne feestdagen.

Hans Janssen,