A15-A12 Eindelijk, maar ook wel een moreel dilemma, voor mij dan…

Na jaren getouwtrek tussen milieu en economie is de juridische kogel dan door de kerk. De A15 mag worden doorgetrokken tot aan de A12. Nu heb ik mezelf altijd wel milieubewust gevonden zonder daarbij nou activistisch te worden. Geen warme gevoelens voor de Vroem-vroem-partij die alles met meer asfalt wil oplossen. Liever niet eigenlijk. Maar eerlijk gezegd zeggen al die cijfers over stikstofdeposities me ook niet veel.

Maar sinds ik post-carrieretechnisch als beroepschauffeur ben gaan werken, sta ik soms ook knarsetandend (tandenknarsend?) op de Pleyroute met het idee: Ik wou dat ze die A15 eens zouden doortrekken! En zo zie je hoe je eigen veranderende persoonlijke omstandigheden al snel kunnen leiden tot het loslaten van van wat toch al verwaterde idealen.

Nu heb ik, denk ik, alweer een verzachtende omstandigheid. Ik heb nog 2 jaar te gaan tot aan mijn pensioen. En zelfs als ik besluit om nog wat door te werken, geloof ik niet dat ik van deze beslissing beroepsmatig veel profijt zal hebben.

Zelf stel ik me voor dat wanneer de uiteindelijke opening er is, mijn enige vervoermiddel nog een rollator zal zijn. Nou ja, dan kunnen we voortaan wel zonder al te veel problemen naar Kronenburg. Hoe ik daar nu bij kom, weet ik eigenlijk niet. Want Kronenburg heb ik altijd al meer willen mijden dan de Pleyroute. En dat wil dus in mijn geval wel wat zeggen.

Ik blijf dan wel aan deze kant van alle bruggen die ons omringen. Nu maar eerst zien hoe het herstel van de IJsselbrug op de A12 gaat lopen. Daar zie ik dagelijks ook niet veel van.

Ik wens jullie allemaal een file-vrij weekend toe. 
Hans Janssen,