A house is not a home

A house is not a home

23 juni 2023 Uit Door Admin

‘A chair is still a chair, even when there’s no one sittin’ there
But a chair is not a house and a house is not a home
When there’s no one there to hold you tight
And no one there you can kiss goodnight’
(Burt Bacharach, 1964)


Je kunt er uiteindelijk niet omheen. Het uitruimen (alleen het woord al) van het huis van mijn moeder. Het huis is grotendeels nog in dezelfde staat als toen ze overleed. Alleen het ziekenhuisbed is weg. Haar stoel staat er nog net zo. Maar het is ineens haar stoel niet meer. Haar huis ook niet meer. ‘A chair is not a house and a house is not a home.’

We moeten beslissen over dingen waar zij geen afstand wilde nemen. Ik ben dan laf….. Ik zeg dat het me allemaal niet zo veel scheelt. Het zijn dode dingen. Dus niet te veel nadenken, maar weg doen. Ik wilde er ook zo weinig mogelijk zijn. Daardoor legde ik de verantwoordelijkheid bij mijn vrouw. Die had het daar, terecht, best moeilijk mee. Ik bleef maar zeggen: ‘Niet te lang over nadenken!’

Uiteindelijk zijn er 3 hoofdgroepen. Een groep ‘afval’, dat gewoon naar het stort moet. Een groep dingen die mee naar ons gaat. Wellicht gaat een deel daarvan ook later weer naar het stort. En een deel dat blijft staan en wordt meegenomen door een huisuitruimer.

Ik heb geprobeerd alles te blijven zien als een huis met dingen. ‘A house is not a home.’

Vanuit de stoel nooit meer horen als je binnenkwam, zonder enige verdere inleiding: ‘Hans, moet je eens luisteren. Ik heb een brief gehad en weet niet wat ik er mee moet!’ Dan zei ik: ‘Hallo ma, mag ik eerst gaan zitten?’ ‘Oh ja, hallo.’

Die stoel is nu toch maar merkwaardig leeg en gaat mee met de huisuitruimer. Met veel andere dingen waar zij geen afstand van wenste te doen. Dode dingen die misschien ergens anders weer tot leven worden gewekt.

Het enige waar ze zich altijd zorgen maakte was haar indianenverzameling. Wij hebben daar beloofd voor te zorgen. Hoewel het niet ons ding is, hebben wij een stuk muur leeggemaakt en een deel daar opgehangen. Een paar mensen wilden er graag eentje als aandenken. De rest gaat, als het goed is, naar een goed adres.

Raar hoe een thuis ineens gewoon een huis wordt. Andere mensen gaan daar wonen. Ze hebben al contact opgenomen om wat dingen over te nemen. Ik hoop dat zij er blij mee zijn. Dan is het toch iets minder dood.

Fijn weekend.
Hans Janssen,